DDA – Dorosłe Dziecko AlkoholikaDDA to osoby, które dorastały w rodzinach dysfunkcyjnych. W rodzinach, w których był problem alkoholowy, często przemoc fizyczna i psychiczna, i rodziny te w znaczny sposób wypaczyły ich pogląd na świat i siebie.
Życie w domu alkoholowym jest szczególnie trudne dla dzieci. Muszą przetrwać w świecie przemocy, pozbawionym reguł i wartości, bez możliwości uzyskania wsparcia. Często zmuszone są przejąć obowiązki rodzica lub rodziców. W tak trudnym świecie muszą wypracować mechanizmy obronne, które pozwalają na poradzenie sobie z brutalną rzeczywistością. W domu alkoholowym dziecko żyje nie tylko w ciągłym stresie, ale także w poczuciu wstydu, które niejednokrotnie uniemożliwia mu poszukiwanie pomocy na zewnątrz. Nadzieją na zmianę jest osiągnięcie wieku dorosłego i opuszczenie patologicznego domu. Niestety dzieciństwo spędzone w domu alkoholowym wywiera tak silne piętno, że trudno sobie z nim poradzić.
Efektem doświadczeń wyniesionych z domu dysfunkcyjnego są pewne utrwalone wzorce zachowań i reakcji emocjonalnych, które, w życiu dorosłym, utrudniają funkcjonowanie, osiągnięcie zadowolenia i satysfakcji, a zwłaszcza nawiązywanie bliskich relacji z innymi ludźmi.
DDA często nie zdają sobie sprawy, że ich problemy wynikają z doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego. A problemów mają wiele. Często uruchamiają różne zachowania autodestrukcyjne. Wchodzą w toksyczne związki, które przypominają związki ich rodziców. W takich związkach wchodzą w rolę ofiary. Często pojawiają się u nich myśli, a nawet próby samobójcze. Mają skłonność do popadania w uzależnienia czy choroby somatyczne. Pozwalają innym aby przejmowali nad nimi kontrolę, kształtowali ich myślenie. Sami odmawiają sobie praw, są dla siebie bardzo krytyczni, a nawet okrutni.
Zdarza się, że DDA zachowują się jak dzieci. Nie są w stanie określić swojej tożsamości. Poprawiają swoją samoocenę wykorzystując innych ludzi. Podejmują zachowania ryzykowne – używają substancji odurzających, uprawiają przygodny seks. Często najważniejsze jest dla niech odniesienie sukcesów zawodowych i zarabianie pieniędzy. DDA doświadczają różnorodnych problemów emocjonalnych. Mają problem w kontaktach z innymi ludźmi. Nie radzą sobie w trudnych sytuacjach. Często doświadczają uczucia niedostosowania, braku własnej wartości i mają ogromne obawy przed odrzuceniem.
DDA często sami zaczynają pić lub wiążą się z osobą uzależnioną. Duża część DDA ma za sobą nieudane związki lub pozostaje osobami samotnymi. Mają trudności ze zbudowaniem stabilnej rodziny. Boją się powtórzyć model rodziny, w której sami dorastali. Dla nich bliskość oznacza zranienie i dlatego są przekonani, że małżeństwo oznacza krzywdzenie drugiej osoby. Związki, w które wchodzą często nie spełniają ich oczekiwań. Trudno im rozmawiać z partnerem o swoich potrzebach i obawach. Mają także trudne relacje z dziećmi. Nie radzą sobie w roli rodzica, bo z domu rodzinnego wynieśli spaczone wzorce, które negują, a jednak nie znają innych. Obawiają się, że skrzywdzą swoje dzieci tak samo jak sami byli krzywdzeni. W związku z tym często nie decydują się na dziecko lub decydują w późnym wieku.
DDA bardzo mocno związani są ze swoimi rodzicami, nawet jeśli ten kontakt nie jest pozytywny. Po wyprowadzeniu się z domu niechętnie odwiedzają rodziców. Przeraża ich myśl o opiece nad rodzicami gdy ci będą już starzy i zniedołężniali. Tym co tak silnie wiąże ich z rodziną, jest wspólna walka z alkoholem, w której obowiązuje bezwzględna lojalność.
W życiu zawodowym, mimo wewnętrznych problemów, bardzo często DDA doskonale sobie radzą. Potrafią pokonywać problemy. Gdy mają jasno określone zadania, są bardzo sprawni, odpowiedzialni i konsekwentni. Nie boją się podejmowania ryzykownych zadań i nie porzucają ich łatwo. Chętnie zdobywają nowe umiejętności. Będąc tak sprawnymi pracownikami są jednocześnie mało wymagający, mają bowiem głębokie przeświadczenie, że są gorsi od innych.
Część osób, które wychowywały się w rodzinach alkoholowych, potrafi ułożyć sobie życie w zadawalający sposób. Odnajduje się w pracy, w której ich nieufność, podejmowanie ryzyka i kontrolowanie są atutami. Radzi sobie z własnymi emocjami. Tej grupie terapia nie jest potrzebna. Jednak jest duża liczba DDA, które dopiero po przejściu terapii nabierają umiejętności do prowadzenia życia w zgodzie z własnymi potrzebami. Życia pozbawionego destrukcyjnych emocji wobec świata i siebie samego.
Dorosłe Dziecko Alkoholika cechuje:
W poradni WGP oferujemy pomoc terapeutyczną dla DDA - indywidualną i grupową:
Terapie indywidualne prowadzone są przez psychoterapeutów:
Warsztat rozwojowy dla DDA -Zrozumieć co się ze mną dzieje |
|
